Jak pisze Krzysztof Zaboklicki, Guarini "w 1574 roku byl dwukrotnie w Krakowie w zwiazku ze staraniami Alfonsa d'Este o tron polski, z ktorego zrezygnowal Henryk Walezy; napisal tez dzielko Discorso sulle cose di Polonia ( O sprawach polskich, wyd. dopiero w 1928 roku)."
Tak przedstawia wydarzenia wloska wikipedia:
"Kiedy w 1573 roku mozna bylo sie ubiegac o tron polski, ambicje wielu ksiazat i wladcow zwrocily sie w kierunku wschodnim, w nadziei na odgrywanie prestizowej roli, ktora zostalaby im przypisana dzieki elekcji. Ta ambicja przepelniala rowniez Alfonsa d'Este, ktory drugi raz zostal wdowcem i dlatego wyslal do Polski Guariniego, by ten zbadal teren i otrzymal od niego na tyle pocieszajace wiesci, ze w Ferrarze swietowano juz zwyciestwo. Guarini musial odbyc druga podroz w listopadzie 1575, ryzykujac utopienie w trakcie burzy na Dunaju i obrabowanie przez brygady kozackie. Proby wypromowania wlasnego pana byly jednak daremne w obliczu zwyciestwa Stefana Batorego, ksiecia siedmiogrodzkiego. Poeta upamietnil potem swoje przygody z podrozy w dziele "O sprawach polskich" ".
